ماده 30 - کلیه مشاغل وزارتخانهها و مؤسسات دولتی مشمول این قانون بوسیله سازمان امور اداری و استخدامی کشور براساس اهمیت وظایف و مسئولیتها و شرایط تصدی از لحاظ معلومات و تجربه طبقهبندی و به یکی از گروههای جدول یا جداول حقوق تخصیص مییابد. جدول یا جداول حقوق موضوع این ماده از طرف سازمان امور اداری و استخدامی کشور تهیه و بتأیید شورای حقوق و دستمزد میرسد.
ماده 30 - کلیه مشاغل وزارتخانهها و مؤسسات دولتی مشمول این قانون در دوازده گروه قرار میگیرد. سازمان امور اداری و استخدامی کشورمکلف است کلیه مشاغل را بر اساس اهمیت وظایف و مسئولیتها و شرایط تصدی از لحاظ معلومات و تجربه طبقهبندی و برای تخصیص به یکی ازگروههای دوازده گانه مزبور به شورا پیشنهاد کند.
تبصره 1 - تطبیق حقوق فعلی مستخدمین رسمی مشمول این قانون با جداول موضوع این ماده براساس آئیننامهای که از طرف سازمان امور اداری واستخدامی کشور تنظیم و بتأیید شورا میرسد بعمل خواهد آمد ولی در هیچ مورد با اجرای این تبصره از حقوق گروه و پایه استحقاقی مستخدم فوق در حین تطبیق وجهی کسر نخواهد شد.
تبصره 2 - از تاریخ تصویب این اصلاحیه معاونان استاندار در صورت داشتن حداقل مدرک لیسانس و دارا بودن سایر شرایطی که از طرف سازمان امور اداری و استخدامی کشور تعیین میشود از حقوق و مزایای معاون وزارتخانه استفاده خواهند نمود. تعداد معاونان هر استانداری که مشمول حکم این تبصره میشوند به پیشنهاد استاندار و تأیید سازمان امور اداری و استخدامی کشور و موافقت وزیر کشور تعیین میشود و در هیچیک از استانها از دو نفر تجاوز نخواهد کرد.
تبصره 4 - جمع حقوق و فوقالعاده شغل مستشاران دیوان محاسبات به پیشنهاد وزیر امور اقتصادی و دارائی توسط شورای حقوق و دستمزد تعیین میشود.
ماده 31 - استخدام رسمی فقط برای تصدی مشاغل یکی از گروههای جداول حقوق مذکور در ماده 30 بعمل خواهد آمد و در هر مورد وزارتخانه یا مؤسسه مربوط با توجه بشغلی که استخدام برای آن صورت میگیرد گروهی را مستخدم جدید در آن قرار میگیرد تعیین میکند.
ماده 32 -حقوق ماهانه مستخدمین رسمی مشمول این قانون بموجب جدول واحد بر مبنای عدد صد بشرح زیر تعیین میشود:
(جهت مشاهده جدول به سایت روزنامه رسمی مراجعه نمایید)
تبصره - حقوق ماهانه متصدیان مقامات دولتی مذکور در ماده 3 که در جدول موضوع این ماده قرار نمیگیرد به استثنای رییس دفتر نخستوزیر ورییس دفتر وزیر با توجه به جدول حقوق مندرج در این ماده و عدد صد که مبنای آن قرار داده شده است به شرح زیر تعیین میشود:
الف - معاون وزارتخانه 1000
ب - استاندار - سفیر - معاون نخست وزیر 1100
پ - وزیر - دبیر کل سازمان امور اداری و استخدامی کشور 1250
ت - نخست وزیر 1400
تبصره 2 ـ حقوق و مزایای افرادی که بعد از انقلاب (57/11/22) در مقام سرپرست و زارتخانه ها انجام وظیفه نموده اند معادل حقوق و مزایای وزیر تعیین میگردد و از محل اعتبار مربوط قابل پرداخت است.
ماده 33 - ضریب جدول حقوق موضوع ماده 32 چهل ریال تعیین می شود.
سازمان امور اداری و استخدامی کشور مکلف است در موردی که بهعلت افزایش هزینه زندگی و عوامل دیگر تغییر ضریب جدول حقوق ضروری باشد تغییر ضریب را برای تصویب مجلسین به دولت پیشنهاد کند.
تبصره - بمنظور استقرار نظام هماهنگ در تعیین حقوق و مزایاى مستخدمین دولت شوراى حقوق و دستمزد از وزیر دارائی و یکی از وزراء بانتخاب نخست وزیر و دبیر کل سازمان امور ادارى و استخدامی کشور تشکیل میشود. وزارتخانهها و کلیه مؤسسات و شرکتهای دولتی اعم از اینکه مشمول مقررات این قانون باشند یا نباشند همچنین مؤسسات موضوع بند (ت) ماده 2 مکلفند قبل ازهر نوع تغییر میزان حداقل و حداکثر حقوق و مزایاى مستخدمین خود قبلاً موافقت شوراى مذکور را کسب کنند. کلیه مؤسسات دولتی که بموجب قانون خاص خود شمول قوانین و مقررات عمومی نسبت بآنها مستلزم ذکر نام آن مؤسسات در قانون مربوط میباشد با تصویب هیأت وزیران مشمول حکم این تبصره خواهند بود و قوانین و مقررات کلیه مؤسسات دولتی در مواردى که با مقررات این تبصرهمغایر است ملغی خواهد بود. وظایف دبیرخانه شوراى حقوق و دستمزد بعهده سازمان امور ادارى و استخدامی کشور خواهد بود. آئیننامه اجرائی این تبصره بوسیله شوراى مذکور تهیه میشود و بتصویب هیأت وزیران میرسد.
ماده 34 - مستخدم رسمی باستناد شغلی که برای آن استخدام میشود در پایه یک گروه مربوط وارد خدمت میگردد و در صورتیکه این قبیلمستخدمین دارای سابقه خدمت دولتی باشند بازای هر دو سال سابقه خدمت دولتی آنان یک پایه در گروه شغل مورد تصدی به آنان اعطاء میشود.مدت خدمت زیر پرچم و خدمات اجتماعی زنان جزو سابقه خدمت دولتی مستخدم محسوب میشود. حکم این ماده شامل کلیه مستخدمینی که طبق مقررات این قانون به استخدام رسمی پذیرفته شدهاند نیز میباشد.
ماده 35 - در صورت رضایت بخش بودن خدمات هر یک از مستخدمین رسمی مشمول این قانون وزارتخانه ها و مؤسسات دولتی در ازاء هر دوسال خدمت یک پایه ترفیع به آنان اعطاء می کنند. بمستخدمی که خدمات برجستهای انجام داده باشد بجای یک پایه میتوان دو پایه اعطاء کرد خدمات برجسته با ضوابطی که در آئین نامه موضوع تبصره ماده 28 تعیین میشود تشخیص خواهد شد.
تبصره - در نقاطی از کشور که سازمان امور اداری و استخدامی کشور پیشنهاد میکند و بتصویب هیأت وزیران میرسد هر یکسال اشتغال مستخدمین رسمی از لحاظ ترفیع هجده ماه تا دو سال محسوب میشود.
ماده 36 - تغییر گروه مستخدم رسمی با رعایت شرایط زیر امکان پذیر است:
الف - در گروه جدید پست سازمانی بدون متصدی وجود داشته باشد.
ب - مستخدم واجد شرایط لازم برای تصدی شغل گروه جدید باشد.
پ - از لحاظ معلومات مورد لزوم برای تصدی شغل گروه جدید از عهده امتحانات مقرر بر آید.
تبصره 1 - تغییر گروه مستخدمین از گروه نه به بالا علاوه بر رعایت شرایط مذکور در این ماده با تأیید سازمان امور اداری و استخدامی کشور امکان پذیر است.
تبصره 1 - مستخدمینی که ارتقاء گروه یافته یا مییابند در پایهای از گروه جدید قرار میگیرند که در گروه قبلی دارا بودهاند. در مواردیکه پایه قبلی مستخدم در گروه جدید وجود نداشته باشد آخرین پایه گروه جدید به آنان عطاء میشود.
تبصره 2 - در صورت ضرورت و با رضایت مستخدم میتوان پستی در گروه پایینتر باو ارجاع کرد و در این صورت مستخدم در پایهای از گروه جدیدقرار خواهد گرفت که در گروه قبلی دارا بوده است و تفاوت حقوق پایه گروه قبلی با پایه گروه جدید را دریافت خواهد کرد و در تعیین حقوق آمادگی بخدمت و حقوق بازنشستگی و وظیفه او مبنای محاسبه قرار میگیرد و در غیر اینصورت مستخدم آماده بخدمت خواهد شد.
هر نوع افزایش حقوق ناشی از ترفیع پایه اینگونه مستخدمین بابت تفاوتهای مذکور در فوق محسوب خواهد شد. ارتقاء گروه مجدد مستخدمی که بترتیب فوق در گروه پایینتر منصوب میشود تا بالاترین گروهی که قبلاً دارا بوده است بدون گذراندن امتحان مقرر در بند (پ) این ماده با داشتن سایرشرایط مجاز است و در این صورت در پایهای از گروه بالاتر قرار میگیرد که در گروه پائینتر دارا بوده است و تفاوت حاصل از ارتقاء گروه او بابت تفاوتحقوق مذکور در فوق محسوب خواهد شد.
تبصره 3- مستخدمین رسمی که در دوران خدمت وظیفه به مقامات مذکور در تبصره ماده 32 نائل شده باشند یا بموجب قانون ضمن اشتغال در وزارتخانهها یا مؤسسات دولتی مشمول این قانون از حقوق مقامات مزبور استفاده کرده باشند در صورتیکه بشغل دیگری که حقوق کمتری بآن تعلق میگیرد منصوب یا آماده بخدمت شوند حقوق مقام مربوط کماکان بآنان پرداخت خواهد شد و در تعیین حقوق بازنشستگی و وظیفه آنان حقوق مذکور با رعایت مفاد تبصره 3 ماده 78 مبنای محاسبه قرار میگیرد. حکم اخیر در مورد شرکتهای دولتی و مؤسسات غیر مشمول در صورتی که اجرا میشود که مستخدم رسمی در تاریخ پایان تصدی شغل مربوط دارای 15 سال سابقه خدمت دولتی باشد.
تبصره 3 ـ استفاده مستخدم رسمی از حقوق شغل مورد تصدی، بر اساس جدول حقوق موضوع ماده 32 در موقع تنزل گروه و یا تغییر شغل در دوران آمادگی بخدمت و بازنشستگی یا در برقراری حقوق وظیفه از کارافتادگی وفوت مشروط برآنست که حداقل ششماه تمام تصدی پست مربوطه را داشته باشد.این حکم در مورد مستخدمین موضوع تبصره 2 این ماده که بعلت عدم قبول پست درگروه پائین تر آماده بخدمت شده یا میشوند نیز جاری است.
ماده 37 - آییننامه اجرایی مواد 30 و 35 و 36 به وسیله سازمان امور اداری و استخدامی کشور تهیه می شود و به تصویب شورا خواهد رسید.
ماده 38 - در صورتیکه نوع کار و وظایف و مسئولیت های بعضی از مشاغل وزارتخانه ها و موسسات دولتی مشمول این قانون اقتضاء نماید که مبالغی علاوه بر حقوق به مستخدمین رسمی شاغل آن پرداخت شود مبلغی بعنوان فوق العاده شغل به شاغلین آن مشاغل پرداخت خواهد شد تعیین مشاغل مستحق دریافت فوق العاده مزبور و میزان این فوق العاده و همچنین ازدیاد یا تقلیل یا حذف این فوق العاده در مورد مشاغل مختلف بنا به پیشنهاد سازمان امور اداری و استخدامی کشور و تصویب هیئت وزیران صورت خواهد گرفت.
تبصره 1- جمع حقوق و فوقالعاده شغل نمیتواند از دو برابر بالاترین حقوق جدول مربوط تجاوز کند.
تبصره 2 – فوق العاده شغل فقط در مدتی قابل پرداخت است که مستخدم رسمی در شغلی که فوق العاده مزبور به آن تعلق میگیرد انجام وظیفه کند.
تبصره 3 - مستخدم رسمی هنگام مرخصی استحقاقی از فوق العاده شغل مورد تصدی خود استفاده خواهد کرد.
تبصره 4 - مستخدم رسمی طی مرخصی استعلاجی حداکثر تا چهار ماه در هر دوازده ماه خدمت متوالی می تواند از فوق العاده شغل مورد تصدی خود استفاده کند.
تبصره 5 - میزان اعتبار فوق العاده شغل همه ساله ضمن بودجه کل کشور پیش بینی خواهد شد و جمع پرداختی های فوق العاده شغل هر سال از مبلغ اعتبار منظور در بودجه مصوب نباید تجاوز کند.
تبصره 6 - فوقالعاده شغل مقامات دولتی مذکور در ماده 3 از یک برابر حقوق آنان نباید تجاوز کند.
ماده 39 - وزارتخانهها و مؤسسات دولتی میتوانند علاوه بر فوقالعاده شغل مذکور در ماده 38 این قانون فوقالعادههایی به شرح زیر بهمستخدمین پرداخت کنند.
الف - فوقالعاده اضافه کار که فقط در قبال ساعات کار اضافی برای انجام وظایف مشخص به طور غیر مستمر قابل پرداخت است.
ب - فوقالعاده بدى آب و هوا بمستخدمینی که در نقاط بد آب و هوا انجام وظیفه میکنند قابل پرداخت است.
پ - فوقالعاده محرومیت از تسهیلات زندگی به مستخدمینی که در نقاطی خدمت میکنند که فاقد تسهیلات لازم زندگی است قابل پرداخت است.
ت - فوقالعاده محل خدمت که فقط به مستخدمینی که محل جغرافیائی خدمت آنان تغییر میکند حداکثر بمدت پنجسال در هر محل قابل پرداختاست.
ث - فوقالعاده روزانه که فقط در قبال روزهایی که مستخدم خارج از محل خدمت خود انجام وظیفه میکند قابل پرداخت است.
ج - فوقالعاده اشتغال خارج از کشور فقط به مستخدمینی که در خارج از کشور انجام وظیفه میکنند قابل پرداخت است.
چ - فوقالعاده کسر صندوق که فقط به تحویلداران و تحصیلداران و مأمورین پرداخت قابل پرداخت است.
ح - فوقالعاده تضمین که فقط به صاحبجمعان نقدی یا جنسی قابل پرداخت است.
خ - فوقالعاده سختی شرایط محیط کار فقط به مستخدمینی که در شرایط غیر متعارف محیط کار به تشخیص سازمان اداری و استخدامی مجبور بهانجام وظیفه میباشند قابل پرداخت است.
د - فوقالعاده نوبت کاری به مستخدمینی که در نوبتهای غیر متعارف مجبور به انجام وظیفه میباشند قابل پرداخت است.
تبصره - حداکثر مدتی که مستخدم در طول خدمت خود در یک نقطه بد آب و هوا خدمت خواهد کرد نباید از پنجسال تجاوز کند مگر با رضایتمستخدم که در هر حال فوقالعادههاى موضوع بندهاى ب و پ این ماده طبق مقررات مربوط باو پرداخت خواهد شد. دولت مکلف است ترتیبات و ضوابطی براى تغییر محل جغرافیائی خدمت مستخدمین تعیین کند.
تبصره 2 - مستخدمینی که بنا به ضرورت و تشخیص وزارتخانه ها و مؤسسات دولتی مشمول این قانون و شرکتهای دولتی بیش از پنج سال در نقاط محروم و بد آب و هوا خدمت نمایند، مشمول محدودیت زمانی موضوع بند «ت» نخواهند بود و فوق العاده محل خدمت طبق مقررات مربوط به آنان پرداخت خواهد شد.
ماده 40 - وزارتخانه ها و موسسات دولتی مشمول این قانون می توانند مبالغی برای جبران هزینه های زیر به مستخدمین خود پرداخت کنند:
الف - هزینه ایاب و ذهاب که فقط به مشاغل خاصی که تصدی آنها نوعا مستلزم رفت و آمدهائی برای انجام وظایف مربوط است تعلق میگیرد.
ب - هزینه سفر که فقط به مستخدمینی که به خارج از محل خدمت خود اعزام یا منتقل میشوند قابل پرداخت است.
پ - هزینه نقل و مکان که فقط در موقع تغییر محل خدمت مستخدمین دولت قابل پرداخت است.
ماده 41 - وزارتخانه ها و مؤسسات دولتی مشمول این قانون میتواند به مستخدمینی که منشاء برجسته شوند پاداش پرداخت کنند جمع پاداش های پرداختی بیک مستخدم در هر سال نباید از یک برابر مجموع حقوق و مزایای یکماه او تجاوز کند ولی با تصویب هیئت وزیران تا دو برابر مجموع حقوق و مزایای یکماه مجاز خواهند بود.
ماده 42 - آیین نامه اجرای مواد 39 و 40 به وسیله سازمان امور اداری و استخدامی کشور تهیه می شود و به تصویب هیئت وزیران خواهد رسید.
ماده 43 - مستخدم رسمی نمی تواند تصدی بیش از یک پست سازمانی را داشته باشد.
وزارتخانه ها و موسسات دولتی نمیتوانند غیر از حقوق و مزایای پست سازمانی مورد تصدی و فوق العاده ها و هزینه ها و پاداش مندرج در این فصل تحت هیچ عنوان وجهی به مستخدمین خود پرداخت کنند.
تبصره 1 - حق کشف قاچاق موضوع قوانین منع کشت خشخاش و مجازات مرتکبین قاچاق و مقررات الحاقی آنها از شمول این ماده مستثنی است.
تبصره 2 - پرداخت حق تدریس - حق تألیف و تصنیف و ترجمه - حق تحقیق حق تهیه و تنظیم و رهبری و گویندگی و اجرای برنامههای آموزشی وفرهنگی و هنری - حق حضور در جلسه - حقالزحمه کارشناس - حقالعلاج و حقالزحمه صاحبان حرف پزشکی مشروط بر آنکه امور راجعه بآنها در غیر ساعات اداری و علاوه بر وظیفه مستخدم انجام شود. همچنین پرداخت هزینه پذیرائی و عیدی پایان سال و کمک خواربار از شمول این ماده مستثنی است.
آئین نامه اجرائی موضوع این تبصره بوسیله سازمان امور اداری و استخدامی کشور تهیه میشود و پس از تصویب هیأت وزیران قابل اجرا است.
تبصره ماده 292 قانون اصلاح پارهای مواد قانون مالیاتهای مستقیم مصوب 28 ر 12 ر 1345 و الحاق موادی بقانون مذکور بقوت خود باقیست.