ماده ۲۳۶: شبکه های حفاری های زیرزمینی با توجه به پایداری سنگها و تغییر شکل آنها باید به طوردایم ازنظرکنترل جابهجایی طبقات در معدن و نگهداری سقف و دیواره ها بررسی و در صورت لزوم به وسایل نگهداری مناسب تجهیز گردند.
ماده ۲۳۷: حفاری های زیرزمینی باید منطبق بر طرح و مشخصات فنی نگهداری که به تأیید مسئول فنی رسیده است، اجرا شوند.
ماده ۲۳۸: کلیه وسایل نگهداری نصبشده در معدن باید دارای مقاومت و استحکام لازم باشند.
ماده ۲۳۹: درموقع نصب، تعویض و یا تعمیر وسایل نگهداری باید اقدامات احتیاطی لازم برای جلوگیری از ریزش بعمل آید.
ماده ۲۴۰: در نصب وسایل نگهداری رعایت اصول کلی ذیل الزامی است:
الف) وسیله نگهداری بعد از حفاری باید بلافاصله پس از اتمام لق گیری سینه کار نصب شود.
ب) بین وسیله نگهداری و سنگ های اطراف باید تماس به خوبی برقرار شود.
ج) از نظر تغییرشکلپذیری بین سنگ و نگهداری باید هماهنگی وجود داشته باشد (وسیله نگهداری نه خیلی صلب و نه خیلی شکل پذیر باشد).
د) از تخریب ناشی از هوازدگی سنگ ها باید جلوگیری شود.
هـ) از باز و بسته کردن و نصب مکرر وسایل نگهداری باید اجتناب نمود.
و) سیستم نگهداری باید با مقطع حفاری و تغییر شرایط توده سنگ قابل تطبیق باشد.
ز) سنگ های اطراف وسیله نگهداری باید هر چه کمتر دستکاری شوند.
ماده ۲۴۱: استفاده از سیستم نگه داری موقت به عنوان سیستم نگه داری دائم ممنوع است.
ماده ۲۴۲: اتصال چوب بست ها باید بطور صحیح انجام گیرد به طریقی که در محل اتصال سرلا به ستون فاصلهای وجود نداشته باشد.
ماده ۲۴۳: در صورت سستی کف تونل یا کارگاه باید نسبت به نصب تکیهگاه های مناسب برای تمامی ستون ها اقدام شود.
ماده ۲۴۴: در صورت ریزش سقف و ایجاد حفره، ابتدا باید دراسرع وقت وسایل نگهداری موقت برای جلوگیری از ریزش بیشتر در آن محل نصب شود و سپس نسبت به نصب وسایل نگهداری دائمی اقدام گردد.
ماده ۲۴۵: سرپرست هر قسمت موظف است در هر نوبت کار حداقل یک بار سقف، دیوارها، راهروها و وسایل نگهداری جبهه کار قسمت مربوطه را کاملاً بازدید و در صورت مشاهده عیب و نقص فوراً نسبت به رفع آن اقدام نماید. همچنین در پایان هر نوبت کاری قبل از حصول اطمینان از استحکام کارگاه نباید محل کار را ترک کند.
ماده ۲۴۶: بازیابی وسایل نگهداری لازم است با استفاده از وسایل و تجهیزات مناسب مانند تیفور صورت پذیرد و کارگران در حین بازیابی باید در محلی مطمئن مستقر شوند. این کار باید تحت نظارت مسئول ایمنی یا مأمورین ایمنی انجام شود.
ماده ۲۴۷: وسایل نگهداری چاهها و همچنین کارگاهها و حفریاتی که به طور مداوم فعال نیستند باید در فواصل زمانی که توسط مسئول ایمنی معدن تعیین میشود مورد بازدید و کنترل قرار گیرند.
ماده ۲۴۸: ستونهای چوبی نگهداری باید از پوست و گره تمیز شده و استفاده از چوبهای با قطر کم، مقطع نامناسب و یا معیوب به عنوان ستون یا جزئی از آن ممنوع است.
ماده ۲۴۹: بخش های آسیبدیده سیستم نگهداری باید بلافاصله با رعایت اصول ایمنی تعویض و یا تقویت شوند.
ماده ۲۵۰: برداشتن بیش از دو قاب چوبی و یا فلزی در هنگام تعویض وسایل نگهداری یا تعریض تونل ها در یک زمان ممنوع است و قبل از برداشت هر قاب نگهداری باید قابهای طرفین آن به اندازه کافی تقویت شوند.
ماده ۲۵۱: تعویض وسایل نگهداری در محل تقاطع حفاریها باید طبق مشخصات فنی مربوطه که به تأیید سرپرست معدن رسیده است انجام شود.
ماده ۲۵۲: وسایل نگهداری باید با قیود و بست ها به نگهداری های مجاور همبند و ثابت شوند.
ماده ۲۵۳: سیستم نگهداری در لایه های شیب دار باید به گونه ای نصب شود که حداکثر قابلیت نگهداری را با توجه به شیب لایه یا جابهجایی احتمالی دارا باشد.
ماده ۲۵۴: حداقل طول پیچ سنگ برای کنترل سقف نباید از ۱ متر کمتر باشد.
ماده ۲۵۵: پیچ سنگ های مکانیکی باید حداکثر تا ۵۰ درصد نقطه تسلیم یا ظرفیت تکیهگاهشان تحت کشش قرار گیرند.
ماده ۲۵۶: در نصب قاب های کشویی رعایت نکات ذیل الزامی است:
الف) قطعات در هر اتصال باید کاملاً موازی و در تماس با یکدیگر باشند.
ب) در هر اتصال حداقل ۴۰ سانتیمتر از هر قطعه روی یکدیگر قرار گیرند.
ج) وضعیت اتصال ها باید مرتباً بررسی و کنترل شوند.
ماده ۲۵۷: تمامی ستون های یک قاب باید در سطح عمود بر سقف نصب شوند.
ماده ۲۵۸: بین ستون ها بعد از پایه گذاری باید لاردهگذاری شود. طول لاردها باید کمی بیـش از فاصله دو چـوب بست باشد و پشـت لاردهها بایـد با سنگ لاشه پر شوند.
ماده ۲۵۹: نگهداری های قدرتی باید در اسرع وقت بعد از ایجاد یک برش در ضخامت ماده معدنی پیشروی کنند به نحوی که فضای استخراج شده، حداقل زمان بدون نگهداری باقی بماند.
ماده ۲۶۰: سیستم کاری در روش جبهه کار طولانی مکانیزه باید به گونه ای باشد که احتمال درگیری افراد با ماشینآلات وجود نداشته باشد.